Ook voor mij helemaal nieuw, is dit duo, alias Francesco di Cristofaro en Ramón Rodriguez Gómez, de een onderlegd in allerlei percussie, de ander een electronica-specialist, die zich toeleggen op het importeren van traditionele muziekjes van het Iberisch schiereiland naar de dag van heden, middels het toevoegen van een saus van hedendaagse muziek uit allerlei synthesizers, maar net zo goed via heel traditionele instrumenten als de doedelzak, fluit en oer-klassieke tamboerijnen.

Bij de eerste beluistering ben je geneigd je af te vragen waar dit allemaal heen gaat, maar zodra je door de soundscapes heen luistert, merk je dat de twee jonge mannen best wel weten waar het om draait op één nummer na (de traditional “Fresno”) creëren ze, met heel af en toe wat hulp van mensen als Eliseo Parra, Aroa Fernandez en Tomás Galinda, een bijzonder hedendaags klinkend verhaal, waarvan je al snel merkt dat het met twee voeten in de traditie staat en tegelijk toch helemaal van deze tijd is.

Dansbaar is dit debuut erg vaak, beluisterbaar en verrassend is het simpelweg de hele tijd. Hybride is het ook wel; de hele tijd spring je van het ene been op het andere, maar dan wel zonder dat de muzikanten je op enig moment wat verweesd achterlaten. Nu eens ligt de nadruk op de complexe percussie, dan weer krijgen de vocalen de overhand. Dat is al helemaal het geval in “Saeta al Gran Poder”, waarin de flamenco de boventoon voert en zangeres Aroa Fernandez de spotlights krijgt.

Het codewoord hier, lijkt mij “intensiteit” te zijn: dit is, van A tot Z, met bijzonder veel hart en feeling gespeeld. De plaattitel betekent zoveel als “kalk en cement” en dat lijkt me heel toepasselijk voor een plaat, die de essentie van traditie en moderniteit binnen de Iberische muziek probeert te vatten.

Alledaags is het allerminst, boeiend daarentegen, zonder de minste twijfel. De wereld staat niet stil, ook niet de traditionele muziek van het schiereiland. De twee jongelui vatten hun werk kennelijk erg ernstig op en daar hebben ze alle reden toe, want een plaat als deze is van aard om nogal wat mensen een hernieuwde interesse te bezorgen in eeuwenoude tradities.

Is dit vernieuwend? Zeer zeker wel! Is er respect voor de traditie: zonder enige twijfel. Kun je hiermee nieuwe zieltjes winnen? Ik help mijzelf dit te geloven, want de ampele beluisteringen die ik deze plaat gaf, laten mij geloven dat muziek als deze een deel van de toekomst van de folk uit de Iberische regio kan uitmaken.

(Dani Heyvaert)